Keloïd

Een keloïd is een abnormale toename van littekenweefsel in de huid.

Hoe ontstaat een keloïd ?

Waarom de ene persoon een keloïd krijgt en de andere niet is nog niet duidelijk. Ras en erfelijke factoren spelen een mogelijk een belangrijke rol in het ontstaan van keloïden. Mensen met een donkere huid lopen een verhoogd risico op het verkrijgen van een keloïd dan mensen met een blanke huid. Een keloïd kan ontstaan na iedere vorm van huidbeschadiging, bijv. operatiewond, brandwond, vaccinaties, tatoeages, piercings of acné littekens . Een keloïd kan daarnaast ook spontaan ontstaan, zonder dat er een beschadiging van de huid is geweest. Keloïden op het borstbeen zijn hier een goed voorbeeld van.

Hoe ziet een keloïd eruit ?

We zien en voelen harde, gladde, glanzende plateauvormige verhevenheden (bulten) , vaak ook met grillige uitlopers. Een vers keloïd is rood van kleur, later wordt de tint lichter en huidkleuriger. Keloïden vormen voor velen een groot cosmetisch probleem; daarnaast kunnen ze ook jeuken of zelfs pijnlijk zijn.

Hoe wordt de diagnose gesteld van een keloïd ?

De diagnose keloïd wordt vaak op het blote oog gesteld. Bij twijfel wordt een huidbiopsie afgenomen. Een keloïd moet men onderscheiden van een hypertrofische (=verdikte) litteken; een keloïd breidt zich namelijk uit buiten de oorspronkelijke huidbeschadiging.

Hoe wordt een keloïd behandeld ?

1. Injecties met corticosteroïden.

Na operatieve verwijdering keert de keloïd vaak terug. Men verkiest daarom voor een maandelijkse injectie met een vloeistof bevattende een corticosteroïd (meestal triamcinolonacetonide). Dit is een pijnlijke behandeling, omdat de vloeistof direkt in het keloidweefsel wordt ingespoten. Om de pijn wat te verzachten wordt de corticosteroid vaak verdund in een verdovingsvloeistof (lidocaïne). Deze behandeling is vaak een kwestie van lange adem. Meerdere injecties zijn vaak nodig vóórdat het keloïd kleiner en zachter wordt.

2. Siliconen.

Deze stof is in staat om het littekenweefsel te verzachten, af te vlakken en gladder te maken. Ook klachten zoals jeuk, pijn of verkleuringen kunnen hiermee verminderen. Siliconen worden toegepast als wondverband (siliconenpleisters) of zijn verwerkt in een crème of gel. Voordelen van siliconen zijn het patiëntengemak (de behandeling kan gewoon thuis worden gedaan) en de pijnloosheid van de behandeling. Zowel hypertrofische littekens als keloïden komen voor behandeling met siliconen.

Wat kunt u zelf doen aan een keloïd ?

Er bestaan geen zinvolle maatregelen om het natuurlijke beloop van keloïden te beïnvloeden. Wel wordt er geadviseerd om zoveel mogelijk huidbeschadiging te voorkomen, met name geen onnodige operatieve ingrepen (geen piercings !) aan de huid. Indien acné de keloïd littekens veroorzaakt dient deze uiteraard adequaat te worden meebehandeld.

Wat is het beloop van een keloïd ?

Keloïden gaan, in tegenstelling tot gewone of verdikte littekens,  nooit spontaan in remissie. Keloïden zijn echter volkomen goedaardig; er zal geen huidkanker uit ontstaan.